Subskrybuj kanał RSS bloga Okiem Jadwigi Subskrybuj kanał RSS z komentarzami do wszystkich wpisów bloga Okiem Jadwigi

Wpisy oznaczone ‘Piekarnia wawerska’

Dzisiaj chciałam napisać o chlebie.  Na swoim blogu ostatnio zaprezentowałam warszawskie smaki. Napisałam a wiele osób skomentowało mój wpis, za co wam wszystkim serdecznie dziękuję. I może, dlatego właśnie postanowiłam napisać coś o tradycji wypieku chleba dla Warszawy i o historii tych najstarszych piekarni a także o mojej ulubionej Piekarni „Grzybki” pana Cichomskiego.

Nie mogę wszystkim piekarniom poświęcić należnego im miejsca, mogę tylko napisać, że najstarsza piekarnia została założona przez Kazimierza Kałasę zaś jego syn Aleksander zdobył dyplom czeladniczy w roku 1913,z dwugłowym orłem i obfitością ozdobnych zawijasów, napisany po rosyjsku i polsku. Ponieważ ich piekarnia została założona w Jeziornie koło Konstancina nazwano ja „Kuracyjna”. Pan Aleksander przeniósł firmę do Otwocka a stad do Warszawy, początkowo na ul. Rozbrat 40, następnie ul. Racławicką 7 w roku 1932. Niestety to, co dobrze rozpoczęto zniszczyła wojna a później władze Peerelu, które ukuły powiedzenie o „prywatnej inicjatywie”, które było określeniem pejoratywnym tak jakby rzemieślnicy byli ludźmi wyjętymi poza nawias polskiego społeczeństwa.  W końcu po roku 1957 rodzina Kałasów otworzyła prywatna piekarnię osiedlową „Liliput” w jednej izbie pieczono chleb w drugiej sprzedawano w maleńkim sklepie firmowym. Piekarnia dysponowała wielkimi oknami, aby warszawianie mogli naocznie widzieć jak powstaje super smaczne pieczywo. Kolejki były ogromne (sama zresztą stałam codziennie poi świeże pieczywo) a chleb nie przypominał żadnego ze sklepów państwowych.  Jakże inna była praca piekarza kiedyś. Pan Kałasa opowiada, że ich piekarnia miała dwa stoły po pięć metrów długości każdy i kilkanaście osób ręcznie robiło kajzerki, często śpiewając, aby nie zasnąć, gdyż pieczywo robiono wyłącznie nocami, aby na rano było świeżo upieczone. Do domu wracało się na noc tylko w soboty. Dzisiaj Rodzinna Piekarnia Kałasów posiada dwa miejsca przy ul. Racławickiej 7 i Polnej 18/20 (właśnie tutaj przez 24 lata zaopatrywałam swoją rodzinę w pieczywo., wtedy, gdy mieszkałam na Sadybie a pracowałam przy ul. Litewskiej).

Od wielu lat mieszkamy 17 km od Centrum Warszawy w podwarszawskim Aninie, stąd też moją piekarnią stała się w naturalny sposób Piekarnia- Cukiernia „Grzybki „ przy ul. Korkowej 68, największy sklep z pieczywem w Warszawie.  Dlaczego „Grzybki” ? Zaraz to wytłumaczę. Pan Henryk Cichowski  założyciel piekarni otrzymał Dyplom  czeladniczy  31 października 1927 r. Pan Henryk pochodził z Cichowa z małej miejscowości w okolicach Nidzicy. Pięknej i biednej.  Gdy miał czternaście lat wiedział już , że nie może swojej przyszłości wiązać z gospodarstwem ojca. Pobierał nauki i w kilka lat później został wspólnikiem piekarza w Przasnyszu.   Wojna jak to zwykle bywa zrewidowała jego plany życiowe, i po mobilizacji służył w 11 Pułku Piechoty broniąc Warszawy. W czasie okupacji wstąpił do AK, został aresztowany i wywieziony do Mauthausen- Gusen. Po wyzwoleniu pracował w lazarecie skąd otrzymał dobre zaświadczenie wracając do Polski.

„Dyrekcja poświadcza, ze p. Henryk Cichowski urodzony dnia 2.IV.1910 r był zatrudniony w tutejszym lazarecie od dnia 26.IV do 18.VIII w charakterze piekarza. Wykazywał dużo hartu i poświęcenia w służbie idei niesienia pomocy nieszczęśliwym ofiarom niemieckiego terroru, byłym więźniom obozów koncentracyjnych z Gusen i Mauthausen. Sam, jako więzień Gusen, mimo złego stanu zdrowia, potrafił pomagać nieszczęśliwym i chorym nawet w ciężkich warunkach aprowizacyjnych. Zaskarbił sobie pełne uznanie u wszystkich chorych i zdrowych. Z jego odejściem tracimy jednego z najlepszych pracowników tutejszego lazaretu”.

Jednak czasy powojenne były bardzo trudne a szereg jego kolegów z AK wisiało już na szubienicach. Pan Henryk wyjechał do Szczecina i na podstawie posiadanych papierów otworzył tam piekarnię.  Jednak lata pięćdziesiąte były bardzo trudne dla prywatnej przedsiębiorczości.  Upaństwawiano prywatną własność, nic nie było pewne, ludzie imali się różnych zajęć, aby przetrwać. Dopiero jakiś czas później pan Henryk otworzył własną piekarnię 66 km od Warszawy w Jeruzalu ( dziś wioska ta znana jest z kręconego tutaj serialu „Ranczo”).  Rodzina pana Cichowskiego pracowała cały tydzień w Piekarni a na sobotę i niedzielę wracano do domu. Później była jeszcze inna piekarnia w Uniejowie nad Wartą, aby w końcu wrócić do Warszawy przy ul. Wiatracznej. To klienci nazwali ją „Grzybki”, gdyż kształt pawilonów przypominał właśnie grzybki. Na stałe osiedli przy ul. Korkowej 68 a w roku 2010 w rankingu TVN Warszawa, widzowie wybrali ją najlepszą warszawską piekarnią.

Często jeżdżędo „Grzybków” nie tylko po chleb poligonowy na prawdziwym zakwasie bez drożdży, orkiszowy, bułki orkiszowe, owsiane, chleb słowiański, grochowski na naturalnych zakwasach.  Nie ma mowy o polepszaczach o wkładach chemicznych, a wielką ciekawostką dla mnie była też informacja, że wszystkie pączki na tłusty czwartek są pieczone  w nocy i są pieczone ze świeżego drożdżowego  ciasta, dlatego cieszą się takim wzięciem i tylko w ten dzień piekarnia sprzedaje ich około 150.000 sztuk. Zawsze siadam przy filiżance kawy espresso, czasami z mini eklerkiem (polecam, są pyszne) i patrzę na klientelę tłumnie odwiedzającą sklep. 

Do moich ulubionych należy chleb orkiszowy. Orkisz jest odmianą pszenicy, ziarno jest niezmodyfikowane i takie samo od 500 lat.  Orkisz ma moc medyczną przeciwdziała rakowi, zapobiega zmęczeniu i spadkowi wydolności, ma działanie dobroczynne w problemach z układem krążenia i sercem, przy angina pectoris, alergiach, przemianie procesów wapnia, infekcjach, chorobach wątroby i nerek. Poprawia działanie układu nerwowego, pomaga prawidłowej przemianie materii.  I po ten chleb na wagę jeżdżę do Piekarni „Grzybki”.

Zresztą w sklepie jest też cukiernia, która produkuje wspaniałe ciasta a ja najbardziej lubię ich tort bezowo- śmietanowy z żurawiną, choć pan Tomasz Szymczak, z którym rozmawiałam w imieniu szefostwa stwierdził, że on lubi tort bezowo -śmietanowy z marakują, gdyż jest bardziej kwaskowa od żurawiny.  Na półkach cukierni królują pączki i pączusie oblewane lukrem z różnym nadzieniem w tym z prawdziwa różą też, ciasta, szarlotki, serniki, makowce, oraz nowy produkt, jakim są baby drożdżowe z jabłkiem, śliwkami, baby piaskowe, dyniowe, śliwkowe, jabłkowe, pomarańczowe, cytrynowe, szarlotki z jabłkiem oraz szarlotki z jabłkiem i gruszką. Baby drożdżowe ich smak jest czysta poezją, są pieczone na prawdziwym maśle i takiego smaku nawet ja nie uzyskuję podczas pieczenia. Są pyszne! Sprzedawane na wagę, piękne jedna w drugą.  Oprócz tego w lecie na półkach cukierni królują tarty z masą budyniową i świeżymi owocami zalewanymi galaretką, są pyszne babeczki z owocami, mini babeczki, a ptysie królują przez cały rok zaś mini ptysie są  popularne  gdyż lubią je dzieci.  A wszystko to dzieje się w atmosferze życzliwości uśmiechu i troski o klienta. Od ponad dwudziestu lat adoruję piekarnie „Grzybki” i zawsze jestem tam mile widzianą znajomą osobą dla pań obsługujących zarówno w cukierni jak i sklepie z pieczywem.  

Piekarnia ma dziesięć firmowych sklepów, dostarcza pieczywo do delikatesów „Alma” a także do ponad 500 – 600 punktów piekarniczych w Warszawie.

A ja uważam, że ludzie, którzy maja pasję i z pasja pracują nie mogą tworzyć rzeczy złych, one z założenia muszą być świetne, bo pasja plus praca to zawsze wspaniałe połączenie cech u ludzi dążących do perfekcji a pieczenie chleba jest szlachetnym zajęciem, jak kiedyś powiedział Pan Henryk Cichowski.

O Warszawskich smakach i dwóch wspaniałych piekarniach oprowadzała Was

Wasza Jadwiga

Ps. W Warszawie pracuje więcej piekarni  oprócz tych dwóch o których napisałam a mianowicie: Piekarnie Putka, Piekarnia Wawerska,  Piekarnia Dabrowscy, Piekarnia Arnie,  Piekarnia Dragan, Piekarnie Mierzejewski,  Piekarnia Peterek, Piekarnia Goszczyński, Piekarnia Tomaszewsy, Piekarnia Janusz Witaszczyk, Piekarnia Na Barskiej, Piekarnia Mariana Pozorka i Prywatne Warszawskie Muzeum Chleba, Piekarnia Ratyńskich, Opłatkarnia Sióstr Benedyktynek-Sakramentek Piekarnia Lubaszka i Oskroba. O „Chlebie Warszawskim” opowiada książka pod tym samym tytułem napisana przez Magdalenę Stopa i Federico Caponi Wydawnictwo VEDA Warszawa 2012

Content Protected Using Blog Protector By: PcDrome.