Dzisiaj o niczym nie możemy mówić ani pisać tylko o miłości, a zatem Moi Drodzy

Kochajmy Się!

Wspaniałego Dnia Walentynkowego

życzy wszystkim

Wasza Jadwiga

Zachorował mój ślubny! Wiecie jak to jest, gdy mężczyzna zachoruje? Nie ? Ale ja nie radzę wam, aby chorował, ktokolwiek a już w żadnym razie wasz najukochańszy mąż, syn lub chłopak. Dlaczego?  Po prostu dlatego!

Ślubny kasłał, to mało powiedziane, z nosa lało mu się, kaszel narastał, w końcu stracił mowę. No nie byłoby to może takie złe, gdyby nie był przy tym bardzo marudny. Pojechaliśmy w końcu do jednej z prywatnych lecznic w Warszawie (koszt wizyty 130 zł). Pani doktor laryngolog zajrzała do nosa i do gardła (do uszu i do krtani już nie, może to była za duża fatyga, a może ja za dużo wymagam od lekarza laryngologa). Dostaliśmy jakieś lekarstwa na alergię coś do płukania, coś do psikania do nosa, i maść do smarowania. OK przecież lekarz wie, co robi.

Ja jak zwykle w takiej sytuacji położyłam ślubnego do łóżka, aby wyleżał to, co wlazło niepotrzebnie a wyleźć tak łatwo nie chce.  Mówiąc krótko minął tydzień a ślubny jak kasłał tak kaszle, choć ja uważam, że kaszel eskaluje, z nosa leci, jedziemy do lecznicy po raz drugi. Ta sama pani doktor, tylko zalecenia inne. Owszem, nie powiem zajrzała do krtani i do nosa ( do uszu nie) i stwierdziła, ze nowy wirus się przyplątał (?!). Poprosiłam o osłuchanie ślubnego i wtedy usłyszałam odpowiedź: proszę pani ja już dwadzieścia lat nie słucham (!) Pacjentów, nawet nie wiem, czy umiałabym coś wysłuchać, proszę iść do pulmonologa lub internisty ( w domyśle są w naszej lecznicy i może pani wydać następne 130 zł).   Dostaliśmy tym razem antybiotyk i tablety do rozpuszczania w wodzie, aby wykaszleć to, co zalega w oskrzelach (?) Skąd wiedziała, że  coś zalega w oskrzelach to ja nie wiem. Ale do rzeczy.  Wróciliśmy do domu, wykupiłam, co trzeba, ślubny znowu do łóżka i leczymy się. Po dwóch dniach leżenia ja poprawy nie widzę, ślubny kaszle przeokropnie a ja denerwuję się brakiem poprawy.

Wtedy właśnie moja „siostra” Aldona przysłała mi informację o cebuli, krótki pokaz,  a mnie wszystko przypomniało się jak w filmie, w którym zastosowano stop klatkę wiele, wiele  lat temu, gdy byłam może dziesięcioletnią dziewczynką i spędzałam wakacje  na wsi u mojej kochanej Babci Katarzyny. Otóż w wiejskim domu mojej  Babuni zawsze pod powałą wisiała cebula i czosnek uplecione w piękne grube warkocze, zresztą te warkocze wisiały także w pokojach w sieni i w letniej kuchence.  Gdy pytałam, dlaczego, Babcia odpowiadała abyście nie chorowali. Jakoś wtedy nie za bardzo przywiązywałam do tego wagę i znaczenie. Kiedyś tylko, gdy mój brat po raz kolejny zachorował na zapalenie oskrzeli na stole wylądowała cebula, z odciętymi końcami z wbitymi widelcami w każdą z nich. Cebul było tylko trzy na początek, zaś pod wieczór jedna została wyniesiona. Wtedy właśnie zastanowiłam się, dlaczego? Ale jak to z dziećmi bywa, zajęta zabawą poleciałam dalej nie bardzo zwracając uwagę na Babci sztuczki w sypialni gdzie leżał brat.

Wczoraj wieczorem Aldonka przysłała mi prezentację o cebuli a mnie przypomniały się „czary”, jakimi babcia leczyła Zbyszka.   Pamiętam również, że nie mając takich możliwości jak dzisiaj ( znaczy wizyt u lekarza ), babcia przygotowywała syrop z cebuli i czosnku, który mój brat pił kilka razy dziennie.  

Zgodnie z tym, co sobie przypomniałam za sprawą Aldony oraz tym, o czym było w prezentacji szybko przyniosłam dwie cebule do pokoju ślubnego, odkroiłam końce wbiłam w każdą z nich widelec i pozostawiłam na całą noc.  Sprawdzałam stan zdrowia ślubnego chodząc w nocy kilka razy do jego pokoju, i wiecie, co się okazuje? Że cebula ma magiczną moc, a ślubny „prawie” nie kaszle. Jak wiecie z pewnej reklamy prawie czyni wielka różnicę, ale z cebulą to jest najprawdziwsza prawda. Powiecie, że pomógł antybiotyk, ja jednak twierdzę, że augmentin w ciągu doby zadziałać nie może, skoro dostaliśmy ilość potrzebną na tydzień.

Rano obejrzałam cebulę, która nieco zmieniła barwę na ciemniejszą. Nie wierzycie mi, proponuje spróbować, zobaczycie sami! Zresztą cebula nie kosztuje zbyt dużo, kilka złotych za kilogram połóżcie ją w każdym pokoju, możecie położyć ją również w pracy i wtedy zobaczycie efekt na własne oczy. Spróbujcie sami i wtedy porozmawiamy.

I na zakończenie kilka słów o cebuli, jako takiej: zawiera witaminy A, B1,B2,B6,C, PP, magnez, fosfor i wapń, potas i żelazo. Zawiera olejki lotne – kwercetynę, które działają bakteriobójczo i moczopędnie. Poprawia przemianę materii i perystaltykę jelit, uszczelnia naczynia krwionośne a jej spożywanie obniża ciśnienie. Sok z cebuli stosowany 10 – 12 dni w miesiącu oczyszcza i odtruwa organizm.

Cebula zwyczajna jest rośliną należącą do czosnkowatych. Pochodzi z Azji. Cebula zawiera enzym LFS, który po zmieszaniu z aminokwasami zawierającymi siarkę, zawartymi w cebuli, powoduje ich przekształcenie w kwasy sulfonowe. Kwasy te samorzutnie przekształcają się w lotny sulfin etylu, który wydzielony do powietrza przy krojeniu cebuli podrażnia śluzówkę oczu, a to powoduje łzawienie.

Medycyna niekonwencjonalna poleca jeszcze cebulę, jako lek w przypadku owrzodzeń, chorób pasożytniczych, reumatycznych w łagodzeniu dolegliwości po ukąszeniu owadów czy drobnym skaleczeniu. I rzeczywiście:, jeśli na działce ugryzie nas komar czy meszka, za pomocą przekrojonej cebuli (a dokładniej jej soku), możemy zmniejszyć ból czy obrzęk.

Podaję przepis na syrop przeciw kaszlowi: dwie duże cebule obieram i kroje w plastry, wkładam do słoika, zasypuję cukrem zakręcam słoik, po kilku godzinach sok z cebuli gotowy jest do picia, proszę jednak nie wąchać zawartości słoika gdyż nie jest to miły zapach, ale syrop powstały jest znakomitym środkiem na kaszel. Moja Babcia Katarzyna robiła nam syrop z cebuli i czosnku, gdyż obie rośliny pochodzą z tej samej rodziny i mają działanie bakteriobójcze, ale wtedy lata temu ja o tym nie wiedziałam. Wiedziałam tylko, ze syrop działa, zresztą moją córkę zawsze w ten sposób leczyłam.  

Cebula jest stosowana od lat w naszej kuchni, ja zaś polecam jeszcze jeden sposób na wykorzystanie tej wspaniałej leczniczej rośliny. Podany przeze mnie link objaśnia jak możemy zrobić pyszną konfiturę z cebuli, żurawiny suszonej i czekolady!!!! Znakomite, spróbujcie!

http://gzikipyry.pl/karmelizowana-czerwona-cebula-z-zurawina-i-czekolada

O właściwościach cebuli, o dawnych sposobach leczenia, które działają do dzisiaj opowiedziała Wam

Wasza Jadwiga

Włączenie badmintona, po raz pierwszy, do programu Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie 1992 spowodowało ogromny wzrost zainteresowania i rozwoju badmintona na całym świecie. W 1992 roku w Międzynarodowej Federacji Badmintona (IBF) zarejestrowanych było 114 związków, w tym Polski Związek Badmintona. Decyzja Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOL) z dnia 5 czerwca 1985 r o wprowadzeniu naszej dyscypliny do programu Igrzysk Olimpijskich od 1992 r. miała ogromny wpływ na dalszy dynamiczny rozwój badmintona w Polsce. Uwidoczniło się to głównie na aktywnej pracy szkoleniowej i organizacyjnej klubów i sekcji oraz podniesieniu poziomu sportowego zawodników.

Ale zanim przejdę do krótkiej oceny Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992 w badmintonie, chciałabym krótko pokazać, w jakich warunkach pracowaliśmy w latach 1991 – 1994.

W 1989 r nastąpiły ogromne zmiany społeczno- polityczne w naszym kraju, które rzutowały na politykę ekonomiczną i finansowa, co miało wpływ również na politykę resortu kultury fizycznej. Zmiany również wpływały na pracę wszystkich polskich związków sportowych. Całkowitej reorganizacji uległa sfera finansowania stowarzyszeń sportowych.

Stało się tak z wielu powodów ja pokażę ten najważniejszy, ilość zmian na stanowisku Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej. W latach 1991 -1993 funkcje sprawowali:  Zenon Lenkiewicz, M. Bidas, Zbigniew Zalewski, Janusz Polesiak,  Zbigniew Zalewski,  Marek Paszucha i Stanisław Stefan Paszczyk.  Co oznaczają takie zmiany nie trzeba komentować. Najlepszą ilustracją będzie procentowy wskaźnik udziału finansowania kultury fizycznej w budżecie państwa- to znaczy, jakie fundusze otrzymywał Urząd Kultury Fizycznej od państwa na sport wyczynowy,  upowszechnianie, obiekty sportowe i tak:

W roku 1990 – 0,51% budżetu państwa, 1991 -0,33%, 1992-0,13%, 1993-0,12%, a plan na 1994  zakładał 0,11%. W innych państwach w tym czasie państwo przeznaczało na finansowanie sportu średnio 1/20 swojego budżetu.   Najgorszy rok 1991, we wrześniu przewodniczący M.Bidas  przesłał do polskich związków sportowych informację o cięciach budżetowych na bieżący rok (1991), badmintonowi obcięto 47%, a we wrześniu mieliśmy już zrealizowane 75% finansowania i zadań. Rozpoczął się najtrudniejszy okres dla Polskiego Związku Badmintona, gdyż przed nami były kwalifikacje do Igrzysk Olimpijskich, co wiązało się z realizowaniem programu startu w światowych turniejach indywidualnych zaliczanych do rankingu światowego IBF dającego prawo startu w IO 1992. Wiedzieliśmy, że taka sytuacja stwarza nam ogromne trudności, gdyż w rok 1992 weszliśmy  z bagażem długu wynoszącym  niemalże 50% naszej dotacji.

A jak wyglądały sprawy organizacyjne ?  W polskim badmintonie nie było źle. Posiadaliśmy 22 okręgi, 188 sekcji 6488 zarejestrowanych zawodników w tym 890 zawodników podlegało obliczeniom komputerowej listy klasyfikacyjnej. 

Wracamy do Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992 r. Pomimo sakramenckich trudności finansowych, jakie wyniknęły z odebranej nam prawie 50 % dotacji pod koniec 1991 udało nam się zorganizować w 1992 r Polish Open Płock 1992 – ostatni turniej kwalifikacyjny do IO z udziałem 41 reprezentacji z różnych państw, a także wysyłaliśmy nasza kadrę na zagraniczne turnieje celem zdobywania punków niezbędnych do uzyskania jak najwyższych lokat w listach rankingowych IBF. W efekcie końcowym zakwalifikowaliśmy do Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie 5 zawodniczek( Bożena Bąk, Wioletta Wilk, Beata Syta, Bożena Haracz, Katarzyna Krasowska i jednego zawodnika, był to Jacek Hankiewicz. Trenerem reprezentacji był Zhu Jun Ling trener z CHRL, który pracował na kontrakcie od 1989 r. Na Igrzyska 1992 czterech zawodników wyjechało na koszt Polskiego Komitetu Olimpijskiego a dwóch na koszt sponsorów: Damis Sp. z o. O oraz FSO Warszawa. Start po raz pierwszy w Igrzyskach Olimpijskich był wielkim przeżyciem dla wszystkich, ale pomimo tego nasz debel kobiet Bożena Bąk/Wioletta Wilk zajął 9 miejsce.

Władze MKOL zatwierdzając program IO Barcelona 1992 postanowiły, że w turnieju olimpijskim uczestniczyć będzie łącznie 192 zawodników w tym 96 zawodniczek a zawody będą rozgrywane w czterech grach: grze pojedynczej kobiet, w grze pojedynczej mężczyzn oraz w grze podwójnej kobiet i w grze podwójnej mężczyzn.  Gra mieszana niestety nie była w programie Igrzysk.   Dla Polskiego Związku Badmintona była to ogromna strata, gdyż na liście klasyfikacyjnej z dnia 11 lutego 1991 r właśnie w grze mieszanej Jerzy Dołhan/Bożena Haracz Polska zajmowali 6 miejsce za Joo Bong Park/Myeong Hee Chung  Korea, Thomas Lund/Pernille Dupont Dania, Jan Holst- Christensen /Grete Mogensen Dania, Jan Paulsen/Gilian G.Gowers, Max Gandrup/Gilian M.Clark obie  pary duńsko angielskie. Był to najlepszy wynik na światowych listach klasyfikacyjnych w historii, a towarzystwo zawodników najznamienitsze sami mistrzowie Igrzysk Olimpijskich , świata i Europy.

Dlaczego o tym napisałam, dlaczego napisałam o finansach?  Odpowiedź jest prosta. Właśnie pani minister sportu w dniu 29.01.2013 r. ogłosiła  finansowy podział tortu dla sportu. Wszystkie dyscypliny zostały podzielone na  cztery grupy:

1. Dyscypliny priorytetowe (tzw. złota grupa), przynoszące Polsce medale na najważniejszych imprezach sportowych, które dostaną najwięcej środków z budżetu: pływanie, żeglarstwo, kolarstwo, podnoszenie ciężarów, zapasy, narciarstwo klasyczne oraz lekkoatletyka, wioślarstwo i kajakarstwo. 

2. Dyscypliny ważne (tzw. srebrna grupa): biathlon, judo, strzelectwo sportowe, szermierka, łyżwiarstwo szybkie, tenis — otrzymają o 20% mniej pieniędzy. 

3. Dyscypliny o małym znaczeniu (tzw. brązowa grupa), określane, jako niszowe, mało popularne, nieprzynoszące medali na zawodach wyższej rangi: badminton, boks, gimnastyka, jeździectwo, łucznictwo, tenis stołowy — otrzymają o 30% mniej pieniędzy. 

4. Dyscypliny o minimalnym znaczeniu (poza podium), bez osiągnięć medalowych i zaplecza szkoleniowego: akrobatyka sportowa, curling, golf, łyżwiarstwo figurowe, pięciobój nowoczesny, sporty saneczkowe, taekwondo, triathlon. 

5. Dyscypliny nieolimpijskie, które uzyskają w br. środki niższe o połowę, a w roku 2014 w ogóle przestaną być finansowane przez ministerstwo: alpinizm, brydż sportowy, karate tradycyjne, kick boxing, sporty motorowodne i narciarstwo wodne, sporty lotnicze, sporty motorowe, szachy, taekwon-do ITF, ju-jitsu, karate, karate fudokan, kulturystyka i trójbój siłowy, muaythai, orientacja sportowa, sumo, wu-shu, baseball i softball, bilard, kendo, korfbal, kręgle, płetwonurkowanie, radioorientacja, skiboby, snooker i bilard angielski, sporty modelarskie, sporty wrotkarskie, sporty psich zaprzęgów, taniec sportowy, unihokej, warcaby, wędkarstwo. 

6. Gry zespołowe, spośród których tylko koszykówka, piłka ręczna, siatkówka i piłka nożna będą mogły liczyć na wysoki budżet; pozostałe dyscypliny zostaną zmuszone do znalezienia sponsora strategicznego na własną rękę. 

Nie mogę dyskutować na temat grupy piątej i szóstej.

Wiem tylko jedno, że dla badmintona jest to cios poniżej pasa. Przez lat 35 walczyliśmy o popularyzację dyscypliny. Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie wystąpiliśmy z ogromnymi szansami na medal. Nasze gry były pokazywane w tv. Jedną lotką przegraliśmy medal brązowy, czy wraz z tą jedną przegrana lotką przegraliśmy badmintona na lata? Zostaliśmy skazani na powrót do lat osiemdziesiątych? Po zdobyciu kilkunastu medali Mistrzostw Europy Juniorów i Seniorów? Jak to możliwe, zatem, że w dniu 25.01.2013 r.  w Sejmie podczas obrad sejmowej komisji sportowej, w których uczestniczyły władze Polskiego Związku Badmintona uznano, że badminton powinien zostać wprowadzony do szkół?

Może ktoś mi to wytłumaczy. Ja tego po prostu nie rozumiem! Budowanie dyscypliny trwa lata. Lekka atletyka istnieje prawie sto lat, inne sporty niewiele mniej, my w tempie błyskawicy staraliśmy się dotrzeć na szczyt zajęło to nam 35 lat i co? I wyrzuciliśmy wszystko na śmietnik? Czy to znaczy, że poprzednicy pani minister nie wiedzieli, co czynią finansując naszą dyscyplinę rokrocznie zwiększając jej budżet, wprowadzając do Igrzysk Młodzieży Szkolnej do Spartakiady Młodzieży? Znaczy, co? To było niepotrzebne, wiem jedno łaska pańska na pstrym koniu jeździ i tym razem też tak jest… albo nie byliśmy dość przekonywujący w rozmowach z ministerstwem…. albo okrojono fundusze na sport i trzeba było to jakoś uzasadnić?  ….

Wielu moich przyjaciół z dawnych lat jest żywo zainteresowanych polskim badmintonem i jego historią, dlatego postanowiłam poprosić Beatę Moore o przetłumaczenie kilku tekstów o badmintonie na język angielski:

 English version:

The 35 years perspective (1)

Including badminton into the Olympic Games in Barcelona in 1992 created an increased development of this sport and interest at the same time. In 1992, 114 associations were registered in International Badminton Federation, including Polish Badminton Association. The decision of the International Olympic Committee on 5th June 1985 of including the sport in 1992 games influenced the dynamic development of badminton in Poland. Many clubs were created; the training and organisation side of the clubs were directed to increase the player’s skills.

Before however I will talk about Olympic Games in Barcelona, I will show the conditions in which we had to work in years 1991-1994. In the year 1989 vast political and economic changes occurred in our country that changed not only the economy and finances but also the way how the ministry of culture and sport worked. All sport associations were influenced, as the whole financing structure of the sport was reshaped.

The many changes of the president of the ministry of sport show how critical the situation was. In 1991-1993 the following people were in charge: Zenon Lenkiewicz, M. Bidas, Zbigniew Zalewski, Janusz Polesiak,  Zbigniew Zalewski,  Marek Paszucha i Stanisław Stefan Paszczyk.  The best indication of the situation of the finances of the Polish sport will be the percentage of the country budget given to the ministry of sport.  In 1990 – 0,51%, 1991 -0,33%, 1992-0,13%, 1993-0,12%, and plan for 1994  was 0,11%. In other countries, an average, it was 1/20 of the budget. The worse year was 1991 when Mr Bidas cut 47% of the Polish Badminton Association in September; by that time we already had used 75% of the budget. It was the most difficult time as we started the preparations to World Individual Tournaments as Olympic Qualifying Tournaments of IBF for 1992. We have started 1992 year with the debt of 50% of our income. Organisational side was not any better; there were 22 divisions, 188 sections, 6488 players and 890 players in classified list. 

Anyway, back to 1992 Olympic Games; despite all the financial difficulties, we did manage to organise Polish Open Płock 1992, the last qualifying tournament for the Olympics. Forty one representatives of different countries took part in them. We also managed to send our players to International Tournaments to gain necessary points for the higher ranking on IBF lists. As a result, we had 6 players that qualified for Barcelona ( women: Bożena Bąk, Wioletta Wilk, Beata Syta, Bożena Haracz, Katarzyna Krasowska and one man Jacek Hankiewicz). Their coach, Zhu Jun Ling was from China, he worked with them since 1989.  Polish Olympic Committee paid for four players to go to Barcelona, two players and Ryszard Borek coach were sponsored by Damis  Sp. z o. o and FSO Warszawa. Participation in the Olympics was very stressful, but Bożena Bąk/Wioletta Wilk  finished in the 9^th place.

IOC decided that there are going to be 192 players (96 women) and 4 disciplines: men’s singles, women’s singles, men’s doubles, women’s doubles. Mixed doubles sadly was omitted, which was a great loss as our players in this disciplines finished in the 6th place, just behind Joo Bong Park/Myeong Hee Chung  from Korea, Thomas Lund/Pernille Dupont Danmark, Jan Holst- Christensen /Grete Mogensen from Danmark, Jan Paulsen/Gilian G.Gowers, Max Gandrup/Gilian M.Clark from England. It was the best result for our players in the history of Polish Badminton.

Why am I writing about it, well, the current minister have just divided the sport into four groups:

1. Priority sports bringing the most gold medals including:  track and field ,swimming, sailing, cycling, rowing, canoing, skiing, weightlifting. 

2. Important sports (so called silver group): biathlon, judo, shooting, skating, fencing, tennis –all these will get 20% less money. 

3. Sports of very little importance (so called bronze group) that are not popular, not bringing any medals: badminton, boxing, gymnastics, archery, table tennis – all these will get 30% less money. 

4. Sports of minimal importance, without any medals: golf, figure skating, taekwondo, and triathlon. 

5. Non-Olympics sports will get 50% less money and in 2014 will stop being financed by the Ministry of Sport: ju-jitsu, karate, karate fudokan, snooker, baseball, sport bridge, sumo, wu-shu and many more. 

6. Basketball, handball, netball and football will be generously paid but other sports will have to find their own sponsors.

I can’t discuss group five and six but I know that for badminton, it is a disaster. For 35 years we were fighting to popularise this sport and in London Olympics we bravely fought for medals. Our games were shown on TV and we lost bronze medal by one point. Did this one point costs us years of hard work? Do we go now back to the 80’s? How is it possible that badminton that was introduced to schools by the decision of the Seym lost the support of the Ministry of Sport?  I simply cannot understand why the sport that have developed so well and in such a short time was by the decision of the current minister, pushed to the very bottom of the list. Why, can anyone explain it to me?