Subskrybuj kanał RSS bloga Okiem Jadwigi Subskrybuj kanał RSS z komentarzami do wszystkich wpisów bloga Okiem Jadwigi

Wpisy oznaczone ‘Bożena Jurkiewicz’

piuerwszy z lewej David Cabello Manrique, druga z prawej Carolina Marin

pierwszy z lewej David Cabello Manrique Jej Wysokość Królowa Letycja, druga z prawej Carolina Marin

Lubię wspominać moje spotkania z osobami, z którymi współpracowałam w badmintonie. Będąc w tym roku w Paryżu miałam wiele miłych spotkań, ale jedno było szczególne.

To spotkanie z Davidem Cabello Manrique, prezesem Hiszpańskiego Związku Badmintona. Ale zanim przejdę do naszej rozmowy muszę opowiedzieć, choć trochę o mojej pracy dla Europejskiej Unii Badmintona, która z tym spotkaniem jest ściśle powiązana.

W latach osiemdziesiątych tworzyliśmy polski badminton, korzystaliśmy z różnych rozwiązań działających w polskim sporcie. Staraliśmy się skorzystać z najlepszych rozwiązań regulaminowych, jakie obowiązywały w innych dyscyplinach, najwięcej ze współpracy z tenisem stołowym, gdzie prezesem był Jerzy Dachowski. Andrzej Szalewicz, ja i Jerzy siadywaliśmy godzinami i prowadziliśmy dyskusję dotyczącą regulaminów sportowych, regulaminów organizacyjnych zarządu, pracy biura, a także zakresów obowiązków pracowników. Nie był to jedyny związek, z którym kooperowaliśmy. Szermierka, podnoszenie ciężarów, z każdego z nich kopiowaliśmy najlepsze według nas rozwiązania. Jednak tenis stołowy był dla nas najważniejszy. Podobna „rakietowa” dyscyplina, pracowaliśmy razem w biurach na Stadionie X lecia, podobne rozgrywki, a do tego Wydział Gier  w tenisie stołowym był prowadzony przez pana T. Idzikowskiego, ojca naszego Marka.

Carolina Marin

Carolina Marin

W końcu wypracowaliśmy własny regulamin, zmieniany w trakcie pracy związku prawie co sezon, nie, nie zmienialiśmy go całkowicie, wprowadzaliśmy ulepszenia, poprawki, w ciągu roku gromadziliśmy uwagi jakie wpływały z klubów, okręgów, czy od poszczególnych zainteresowanych osób. Opracowywaliśmy je i na ostatnim zebraniu zarządu przed wakacjami odbywała się debata generalna. Regulamin sportowy, kalendarz i system rozgrywek był ogłaszany i od nowego sezonu wchodziły w życie. Tak było do 2004 roku, a właściwie do stycznia 2005. Nie wiem co było później jakie były przesłanki tworzenia nowych regulaminów, na czym polegały zmiany, nie śledziłam tego dokładnie, gdyż odeszłam ze związku na emeryturę. Cieszyłam się z osiąganych sukcesów, wiedziałam, że trzeba na nie długo pracować, osiem, dziesięć lat, przypisywałam sobie trochę zasług, ale nie tylko. Pracowaliśmy w grupie, tworzyliśmy zespół, trener kadry narodowej, zarząd, członkowie komisji rewizyjnej, działacze terenowi, pracujący w okręgach i klubach. Nie mogę pominąć też trenerów ze szkół mistrzostwa sportowego. Wszyscy tworzyliśmy zgrany zespół. Nawet wtedy gdy nie zgadzaliśmy się między sobą,  odbywaliśmy sporne i trudne dyskusje, nawet wtedy, gdy rzucaliśmy sobie w twarz trudne słowa. Walczyliśmy o lepszy badminton, a ja dzięki tej krytyce stawałam się mocniejsza.

W roku 1995 okazało się, że wejdzie w życie nowy fajny projekt związany z tworzeniem uczniowskich klubów sportowych. W ramach tego programu miały powstawać uczniowskie kluby w danej dyscyplinie, a my jako związek mieliśmy dostarczać podstawowy sprzęt w naszym przypadku badmintonowy. Powstała komisja uczniowskie kluby sportowe. Opracowaliśmy wspólnie regulaminy, zasady przyznawania sprzętu, opracowaliśmy   wydawnictwa dostosowane do wymogów nowego programu, stworzyliśmy regulamin zawodów dla najlepszych klubów sportowych, opracowaliśmy zasady organizacyjne wielkiej corocznej akcji wakacje sportowe uczniowskich klubów a także zapraszaliśmy nauczycieli na kilkudniowe kursy doszkoleniowe prowadzone przez trenerów kadry narodowej.  Moim głównym zadaniem było zdobywanie pieniędzy na zabezpieczenie programu.  Co roku minimum  pięćset tysięcy złotych lub trochę więcej, otrzymywaliśmy na akcję uks-ów.

W ten sposób powstało 426 uczniowskich klubów sportowych. Każdy z nich otrzymywał trochę sprzętu do badmintona na zachętę. Wysyłane paczki składały się z 20 tuzinów lotek plastikowych lub piórkowych, trzech sztuk siatek i 20 sztuk rakietek do gry w badmintona, plansz Carolin_Marin[1]promujących badminton, podstawowych zasad gry, uderzeń, tak, aby mogły być powieszone na ścianach. Od lipca do końca sierpnia organizowaliśmy dwutygodniowe sportowe wakacje. Czasem były to cztery turnusy, czasem więcej. Koszty zakwaterowania i wyżywienia a także udostępnienia hali były symboliczne, kształtowały się w cenie 33z l/osoba dzień za uczestnika. Pozostałe koszty wynagrodzenia dla prowadzących trenerów opłacał związek. Każda grupa zgłoszona na wakacje z danego uks-u musiała liczyć 10 osób, w tym trener opiekun.

Sportowe wakacje organizowaliśmy w Białymstoku w Szkole ul. Pietrasze 32 u naszego wspaniałego działacza Lecha Szargieja, który był dyrektorem szkoły. Druga bazą był Słupsk i Zespół Szkół nr 2 przy ul. Zaborowskiej 2, gdzie również była zlokalizowana Szkoła Mistrzostwa Sportowego. Dyrektorem był Zygmunt Kołodziej. Te dwie bazy dawały możliwość przeszkolenia wszystkich chętnych a limity wynikały wyłącznie z możliwości hotelowych, które też staraliśmy się pokonać, organizując noclegi w salach szkolnych ( np. W Słupsku). Do tego doszła baza Zespołu Szkół Rolniczych w Głubczycach, tam była i hala sportowa i internat ze stołówką, jak dla nas prawie luksusy.

Cieszyłam się z tej akcji, ponieważ wiedziałam, że tylko w ten sposób będziemy mogli wyselekcjonować zdolną młodzież, która będzie miała stworzone warunki początkowo  w szkole podstawowej, później w szkołach mistrzostwa sportowego, jako zapleczu przyszłej reprezentacji, i w końcu najzdolniejsi wywalczą w przyszłości miejsce w kadrze i reprezentacji Polski. Plan był realizowany przez dziesięć lat a na efekty nie czekaliśmy zbyt długo. Pierwsze trzy medale jeden srebrny i dwa brązowe zdobyliśmy w 1999r. w Glasgow w kategorii juniorów.

Przez wiele lat byłam we władzach europejskich, początkowo od 1986 do 1993 roku, jako członek komisji rozwoju, moimi szefami byli początkowo Torsten Berg (1980-1990) od 1984 r. był przewodniczącym komisji, później Audrey Kinkead z Irlandii. Członkami komisji byli ludzie z różnych narodowych federacji: Puzant Kassabian (1988-1993) z Bułgarii, Jan Reddeker (1990-1993) z Holandii, Richard Fifield (1990-1993) z Walii, C.Deaco (1992-1993) z Włoch, Jan Ahrberg (1986-1993) ZE Szwecji, Terje Dag Osthassel(1984-1990) z Norwegii, Ray Hogge (1980-1988) z Belgii, i Stan Mitchell (1977 – 1984) z Anglii, który był pomysłodawcą całego projektu podkomisji rozwoju. Komisje zmieniały swoją formę organizacyjną zgodnie ze statutem Europejskiej Unii Badmintona, raz były statutowymi a innym razem pracowały, jako ciała doradcze. Krótko mówiąc wszyscy dokładaliśmy swoje pomysły, aby badmintonowa Europa rosłą w siłę. W 1982- 1984 dr Heinz Barge z Niemiec pełnił funkcję prezydenta Europy zaś w latach 1984- 1992 r Stan Mitchell z Anglii pełnił tę zaszczytną funkcję.

mistrzyni świata w badmintonie 2015  Carolina Marin

mistrzyni świata w badmintonie 2015
Carolina Marin

W 1997r zostałam wybrana na dyrektora sponsoringu i marketingu EBU, pracowałam na tym stanowisku do 2001 r. W tym czasie w latach 1997 – 2000 Irlandka Audrey Kinkead prezes Irlandzkiego Związku Badmintona była szefem komisji rozwoju. Niestety Audrey ciężko zachorowała na raka i w roku 2000 odeszła od nas na zawsze. Wtedy wybrano Simona Laskey, ale nie był to odpowiedni wybór. Simon nie miał zbyt dużo czasu i praca komisji stanęła w martwym punkcie. Reorganizacja, jakiej dokonaliśmy w roku 2000 zmieniła  rangę poszczególnych osób pracujących dla Europy, a ja w 2001 roku zostałam wybrana na Dyrektora Rozwoju Europy, pracowałam na tym stanowisku aż do roku 2005, wtedy David Cabello Manrique przejął po mnie stołek dyrektora.

Zanim jednak do tego doszło siedzieliśmy z Davidem a ja opowiadałam mu o tym, co zrobiliśmy, jakie programy realizujemy, a także o pracy w Polskim Związku Badmintona w zakresie rozwoju i tworzenia nowych uczniowskich klubów sportowych. Opowiadałam o sportowych wakacjach, szkoleniu nauczycieli, wydawnictwach opracowywanych dla trenerów i nauczycieli szkolnych i filmach video, jakie nagraliśmy z trenerem chiński Zhou Jun Ling dla potrzeb naszego programu,.   David cały czas notował. W ten sposób spędziliśmy kilka ładnych godzin, wprawiając w osłupienie naszych kolegów, którzy nie wiedzieli, o czym my tak żarliwie dyskutujemy! David pytał, notował widziałam, że jest pod wrażeniem mojego opowiadania o realizowanym projekcie rozwoju badmintona w Polsce.

Davida Cabello Manrique wybrano dyrektorem do spraw rozwoju Europejskiej Unii Badmintona a ja zostałam wice prezydentem EBU.

W tym roku w maju podczas Kongresu BEC w Paryżu spotkałam Davida. Serdeczne przywitanie. W pewnym momencie powiedziałam mu David jesteś wspaniały prezesem Hiszpańskiego Związku Badmintona, składam ci serdeczne gratulacje, twoja zawodniczka Carolina Marin Martin zdobyła tytuł mistrzyni świata, została wybrana najlepszą zawodniczką Europy roku 2014, gratuluję tobie i twojemu związkowi. Wtedy David spojrzał na mnie i powiedział:

-Jadwiga, to ja tobie dziękuję, pamiętasz rok 2005? Siedzieliśmy wiele godzin a ty mi opowiadałaś o realizowanym przez twój związek programie dla szkół, programie uczniowskich klubów sportowych!

– Tak pamiętam, pamiętam również i to, że wszyscy zastanawiali się, o czym my tak długo debatujemy!

po ceremonii dekoracji w Dżakarcie Carolina Marin złoty medal i tytuł Mistrzyni Świata w grze pojedynczej 2015 r

po ceremonii dekoracji w Dżakarcie Carolina Marin złoty medal i tytuł Mistrzyni Świata w grze pojedynczej 2015 r

Jadwiga dziękuję ci, za to, że wtedy tak szczerze opowiedziałaś o waszym programie. Ja po przyjeździe do Hiszpanii na jego podstawie opracowałem z moimi kolegami projekt szkolny, który uzyskał aprobatę naszego ministerstwa i my go cały czas realizujemy! Dziękuję ci za to, jesteś jego autorem i matką! Nie mogłam nic odpowiedzieć! Miałam łzy w oczach!

Carolina Marin Martin w roku w dniu 16 sierpnia 2015 podczas finałów mistrzostw świata w badmintonie, rozgrywanych w Dżakarcie zdobyła ponownie złoty medal i tytuł Mistrzyni Świata, i teraz już wiem, że odrobinka tego medali jest również moja.

Carolino, najlepsze gratulacje- to wspaniałe osiągnięcie Twoje i całego zespołu, który Ciebie wspiera!

Serdecznie gratuluję prezesowi Hiszpańskiego Związku Badmintona prof. David Cabello Manrique! Wiem, że wynik jest żelazną konsekwencją, z jaką od dziesięciu lat realizujecie plan!

http://www.badminton.es/file/614156/?dl=1

Rozpoczął się rok szkolny. Pierwsze lekcje już się odbyły, milusińscy nasi mniej więcej wiedzą co ich w tym roku szkolnym czeka a ja chciałabym powrócić do moich wspomnień związanych ze szkołą, a właściwie ze szkołami mistrzostwa sportowego których w latach 1996 – 2004 było cztery. Ponieważ wiele osób dzwoni do mnie i czeka na kolejne moje wpisy dotyczące historii badmintona widzianej od kulis zapraszam do szkół , do szkół mistrzostwa sportowego w badmintonie.

Ważnym programem, na który zdobywaliśmy pieniądze były szkoły mistrzostwa sportowego. W latach 1996 – 2004 powołaliśmy wspólnie z władzami lokalnymi następujące szkoły:

Przy zespole Szkół Ogólnokształcących w Słupsku (od  15.07.1996) z trenerami: Klaudią Majorową, Aleksiejem  Sidorow (do roku 2002) i Eugeniuszem Majorow ( do 31.08.1999 i od 1.09.2002 do 2004).

Przy Zespole Szkół Ogólnokształcących Nr 5 Mistrzostwa Sportowego im. M.G. Bublewicza (od 1.09.1999-2003) z trenerami Andrzejem Klej, Lesławem Markowiczem, wzmocnionymi przez Eugeniusza Majorowa, który do szkoły dołączył w roku 1999 i pracował tam do 2002). Z dniem rezygnacji Andrzeja Kleja z pracy trenera w tej szkole w dniu 25.02.2003 r SMS w Olsztynie dotrwał tylko do 31.12.2003 i wtedy zakończył działalność.

W dniu 1.09.2000 r otwarto Szkołę Mistrzostwa Sportowego w badmintonie przy Zespole Szkół Rolniczych w Głubczycach. Trenerami zostali Ryszard Borek, Bożena Haracz, Irena  Dacyk i Przemysław Krawiec. 

W trudnym okresie kolejnej reorganizacji kultury fizycznej (zarządzanie sportem  przeszło do MENiS) zarząd związku rozpoczął kolejną akcję powołania nowej Szkoły Mistrzostwa Sportowego przy Zespole Szkół Technicznych w Płocku, która w dniu 1.09.2003 uruchomiła swoją działalność, a od 1.01.2004 Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu uznało jej działalność i przyznało dotację. Trenerami w tej szkole zostali Magdalena Koba (Konopka) i Andrzej Rosiak.

W sumie na działalność Szkół Mistrzostwa Sportowego w latach 1996 – 2004 po trudnych i ciężkich negocjacjach otrzymaliśmy kwotę 3.771.000 zł.  Pieniądze te były podzielone na działalność czterech Szkół Mistrzostwa Sportowego

Słupsk lata 1996 – 2004 –  2.272.000 Zł;

Olsztyn lata 2002-2004 -187.130;

Głubczyce lata 2001 – 2004 Głubczyce 414.000Zł

I Płock w roku 2004 –  58.000 Zł

W latach 2001-2004 trwała nieustanna batalia o organizacyjne usytuowanie szkół mistrzostwa sportowego. Przedstawiciele MENiS (Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu) prezentowali różne koncepcje chcąc powierzyć nadzór nad szkołami wojewódzkim interdyscyplinarnym stowarzyszeniom sportowym.  Na różnych naradach musieliśmy wyjaśniać, że w dobie biedy w klubach stałe szkolenie określonej liczby zawodników jest szkoleniem zaplecza kadry narodowej seniorów dla każdego polskiego związku sportowego nie tylko dla badmintona. W związku z tym, bardzo ważnym jest bezpośredni nadzór polskich związków sportowych nad szkołami mistrzostwa sportowego. Nasze wystąpienia popierały też inne związki sportowe, które również miały szkoły mistrzostwa sportowego. Zintegrowane działania doprowadziły do utrzymania status quo, zaś nieoficjalne źródła podają, że nadzór nad szkołami od dnia 1.01.2005 przejmuje nowo powstająca organizacja Polska Konfederacja Sportu).  Dlaczego tak bardzo zależało nam na Szkołach na SMS-ach?  Odpowiedź jest prosta. Każda nowo powstała szkoła to trenerzy zatrudnieni na etatach oraz minimum 22-29 godzin treningów tygodniowo. Na taką ilość godzin treningowych nie mógł sobie pozwolić każdy klub w Polsce. W roku 2004 szkoliliśmy 67 zawodników oraz zatrudnialiśmy 8 trenerów, instruktorów na etatach. Nie chcieliśmy się zgodzić z prezentowanymi przez przedstawicieli MENiS koncepcjami gdyż po wielu latach ciężkiej pracy osiągnęliśmy sukces a ten system szkolenia zdał egzamin. I obojętne jak patrzyli na to różni pseudo działacze, dla nas szkoły były najważniejsze.

Wiem, który prezes spośród wielu, w tej sprawie krzyczał najgłośniej i wiem też, dlaczego. Odchodziłam ze związku i nie miałam nic do stracenia, dlatego na naradach sekretarzy i prezesów mój sprzeciw było słychać najgłośniej. A lata 2001 i 2003 były tego dobitnym potwierdzeniem.! Medale Mistrzostw Europy, nasze wieloletnie marzenia zrealizowaliśmy w Spale w roku 2001 podczas Mistrzostw Europy Juniorów: złoty medal Kamili Augustyn z Nadią Kostiuczyk (obecnie Zięba) w grze podwójnej dziewcząt, srebrny medal Kamili w grze pojedynczej, a w roku 2003 brązowy medal Rafała Hawla na Mistrzostwach Europy Juniorów w Esbjerg w grze pojedynczej chłopców utwierdziły mnie w przekonaniu, że warto jest walczyć o szkoły, które założyliśmy wysiłkiem wielu osób we współpracy z władzami Gminy w Głubczycach, Zarządem miasta Słupska, Olsztyna czy Płocka. Nie wiem ile razy pędziłam samochodem na spotkania w urzędach w Słupsku, Olsztynie, Płocku czy Głubczycach. Była to dla mnie sprawa priorytetowa.

Kolejne sukcesy medalowe odnieśliśmy na Mistrzostwach Europy Seniorów w Malmo w roku 2002. Debel mężczyzn grający w zestawieniu Michał Łogosz/Robert Mateusiak zdobył brązowy medal i powtórzył go na kolejnych ME w 2004 r w Genewie. 

W roku 2003 reprezentacja polskich juniorów młodszych prowadzona przez Bożeną Wojtkowską Haracz zdobyła srebrny medal na Mistrzostwach Europy do lat 17 w Dublinie Irlandia. Po tym sukcesie Bożena Wojtkowska Haracz została wybrana przez Komisję Sportu Kobiet Polskiego Komitetu Olimpijskiego trenerem roku 2003.  Dlatego dzisiaj z perspektywy 10 lat uważam, że prowadzenie szkolenia w szkołach mistrzostwa sportowego jest konieczne, jest warunkiem sine qua non do wyszkolenia zawodników, zaplecza kadry narodowej seniorów. Biada temu, kto tego nie rozumie. Dlatego też i dzisiaj uważam, że najważniejszą sprawą w polskim badmintonie była i jest sprawa organizacji szkolenia a nie ilości osób zatrudnionych w  biurze związku. Prezentuję taką opinię od wielu lat, ale będą ją zawsze powtarzała jak mantrę, bez szkolenia, bez szkół, bez zaplecza polski badminton znajdzie się w ogonie świata i Europy a wyniki jednego nie najmłodszego miksta nie załatwią sprawy( bo kontuzje się zdarzają a czasami zawodniczki mężatki mogą  chcieć urodzić dziecko), a w badmintonie jest pięć gier: dwie pojedyncze kobiet i mężczyzn, dwie gry podwójne kobiet i mężczyzn i mixt. I niech mi nikt nie tłumaczy, że nie mamy pieniędzy czy też klasowych zawodników. Mamy. Obowiązkiem prezesa i kierownika wyszkolenia oraz całego zarządu była i  jest troska o to by reprezentacja Polski składała się z wielu zawodników a nie dwóch jak w tym roku  w Guangzhou na mistrzostwach świata (Robert Mateusiak, Nadia Kostiuczyk- Zięba ), bowiem w roku 1989 na Mistrzostwa Świata do Dżakarty ( Indonezja) poleciała reprezentacja Polski w składzie 11 osobowym w tym 9 zawodników i trener Ryszard Borek. Czy znaczy to, że w roku 1989 mieliśmy więcej pieniędzy? Było łatwiej? Nie, nie było, ale nasza determinacja była ogromna.

Dla porównania podam składy następnych ekip na mistrzostwach świata: w roku 1993 Birmingham (zdj.1) startowaliśmy w składzie: Jacek Hankiewicz, Dariusz Zięba, Dariusz Karczmarczyk, Jerzy Dołhan, Katarzyna Krasowska, Bożena Siemieniec Bąk, Wioletta Wilk, Bożena Wojtkowska Haracz, trener Zhou Jun Ling, Piotr Kulpaka lekarz ekipy, i ja jako kierownik reprezentacji.   Rok 1995 mistrzostwa świata w Lozannie:  Katarzyna Krasowska, Joanna Szleszyńska, Dorota Borek, Dariusz Zięba, Damian Pławecki, Robert Mateusiak, Jacek Niedźwiedzki trener Ling Bo, Klaudia Majorowa  oraz Ryszard Borek. W 1999 r. w  mistrzostwach świata w Kopenhadze startowaliśmy w składzie: Przemysław Wacha, Jacek Niedźwiedzki, Michał Łogosz, Robert Mateusiak, Piotr Żołądek, Marcin Burzyński, Kamila Augustyn, Monika Bieńkowska, Joanna Szleszyńska, Kinga Rudolf, trenerzy Ryszard Borek, Klaudia Majorowa, i dodatkowo na konferencję trenerską organizowaną przez IBF Andrzej Klej, Lesław Markowicz. W roku 2001 w Sewilli startowali: Jacek Niedźwiedzki, Przemysław Wacha, Michał Łogosz, Robert Mateusiak, Kamila Augustyn, Katarzyna Krasowska,  Agnieszka Jaskuła, Agnieszka Czerwińska, Nadieżda Kostiuczyk- Zięba,

W roku 2003 Eidhoven Holandia: Przemysław .Wacha, Jacek Niedźwiedzki, Michał Łogosz, Robert Mateusiak, Joanna Szleszyńska, Angelika Węgrzyn, Kamila Augustyn, trenerzy Ryszard Borek, Klaudia Majorowa.

Poniżej podaję nazwiska uczniów – zawodników poszczególnych szkół:

Słupsk rok 2000/2001 szkolono 18 zawodników z 9 klubów z całej Polski i 7 województw: maturę zdawali Kamila Augustyn, Angelika Węgrzyn, Burzyński Marcin, Agnieszka Jaskuła, Piotr Łączny, Michał Zakrzewski. W roku 2001/2002 szkolono 15 zawodników z 8 klubów i 6 województw: maturę zdawali Paweł Lenkiewicz, Marcin Dernoga, Dominika Karlińska, Karolina Gliszczyńska, Paulina Matusewicz. W roku szkolnym 2002/2003 szkolonych było 16 zawodników z 8 klubów i 6 województw. Maturę zdawało 4 zawodników: Rafał Hawel, Damian Tarka, Szymon Palczewski, Adam Krok. W roku szkolnym 2003/2004 szkolono 16 zawodników z 8 klubów i 5 województw. Maturę zdawała tylko jedna zawodniczka Marta Wojciechowska.

Olsztyn  w roku szkolnym 2000/2001 szkolono 20 zawodników, w roku 2001/2002 szkolono 12 zawodników, w roku 2002/2003 szkolono 9. Największym sukcesem było zakwalifikowanie się Karoliny Kosińskiej i Agaty Doroszkiewicz do grupy szkolenia kadry juniorów na Mistrzostwa Europy Juniorów w roku 2003 w Danii Esbjerg, start w tych zawodach oraz osiągnięcie zaplanowanych wyników indywidualnie i drużynowo.

Głubczyce: rok 2000/2001 szkolono 13 zawodników, w roku 2001/2002 14 zawodników, 2002/2003 10 zawodników, 2003/2004 12 uczniów. W 2004 roku szkolono w trzech klasach 28 uczniów zawodników. Liczba godzin treningu przez pierwsze dwa lata wynosiła 27, w trzecim roku nauki 25 a w roku 2004 24. Przez dwa lata szkolenie badmintonowe prowadzili Ryszard Borek – wieloletni trener kadry narodowej i Bożena Wojtkowska Haracz multimedalistka Indywidualnych Mistrzostw Polski, trener, Olimpijka z Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992.W trzecim roku nauki do grona trenerów dołączyła Irena Dacyk, a w czwartym Przemysław Krawiec. W roku 2004 pracowało trzech trenerów z wymaganym wykształceniem i II klasą trenerską.  Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Głubczycach organizowała podczas wakacji zgrupowania w Danii, Wolborzu-Spale i Zakopanem. Podczas pobytu zawodników uczniów w Danii treningi prowadził Jens Thorgensen ( 6 godzin dziennie), natomiast w roku szkolnym trener IBF/EBU Günter Huber prowadził szkolenie przez dwa tygodnie.  Zawodniczy sms startowali w wielu turniejach zagranicznych i krajowych.  W roku 2001 i 2003 w Irlandii sześciu zawodników brało udział w Drużynowych Mistrzostwach Europy. Do najlepszych uczniów SMS Głubczyce należeli: Adam Cwalina, Wojciech Szkudlarczyk, Ewa Jarocka, Wojciech Poszelężny, Jarosław Suwała, Żaneta Zając, Idalia Haracz, Mateusz Szałankiewicz, Michał Rogalski, Łukasz Moreń, Anna Plecha, Magda Dakowicz, Cezary Gutowski, Kamil Ogiełko, Kamil Krukowski, Paweł Jarocki, Agnieszka Wojtkowska, Aleksandra Walaszek. Uczniowie tej szkoły osiągali bardzo dobre wyniki w nauce i tak Martyna Łyszczarz, Adam Cwalina i Ireneusz Styczewski otrzymywali stypendium Prezesa Rady Ministrów. W roku 2004 szkoła legitymowała się 15 absolwentami. Wielu uczniów wchodziło w skład kadry narodowej i reprezentacji Polski. SMS współpracował z AWF Wrocław, Politechnika Opolską Wydziałem Wychowania Fizycznego, Wojewódzkim Ośrodkiem Medycyny Sportowej w Lublinie. Uczniowie uczestniczyli też w kursie organizowanym przez szkołę i uzyskali tytuł instruktora badmintona a także ukończyli kurs sędziowski organizowany przez Opolski Okręgowy Związek Badmintona. 

Z czterech powołanych przez nas szkół mistrzostwa sportowego tylko jedna szkoła funkcjonuje do dzisiaj. Dlaczego?   W  latach dziewięćdziesiątych funkcjonowały ośrodki szkolenia młodzieży w klubach w  Częstochowie z trenerem Luo Guo Hui, Suwałkach z trenerem Xu Renfui, Głubczycach z trenerem Ling Bo i Warszawie z Zhou Jun Ling?  Ośrodki zorganizowaliśmy w ramach czterech klubów: KKS Kolejarz Czestochowa, SKB Suwałki, LKS Technik Głubczyce KS FSO Polonez  Warszawa.

Z perspektywy 35 lat, sprawy nabierają innego wymiaru.

W końcu chciałabym podziękować kilku osobom, dzięki którym szkoły powstały, mogły pracować i szkolić zawodników, są to: Zygmunt Kołodziej, Bożena Jurkiewicz, Andrzej Obałek  oraz Klaudia Majorowa  główny trener w SMS w Słupsku , Alicja Rutecka z Olsztyna,  Ryszard Borek i Zdzisława Szałagan z Głubczyc, śp. Zygmunt Kardaś (zm. 2013) i Bernard Szymański z Płocka.  Bez was bez waszego zaangażowania w codzienną pracę szkół nie byłoby waszych wychowanków –uczniów, zawodników kadry narodowej, reprezentacji Polski nie byłoby tamtych wyników i tamtego silnego badmintona.

 

 

 

Content Protected Using Blog Protector By: PcDrome.